En als ik dan toch kort moet samenvatten wat ik er na een dikke maand van vond, doe ik het als volgt: Mexico is magisch. Alles: de mensen, de natuur, de steden, de bergen die zich door de jaren rond die steden te slapen hebben gelegd, de familie, en bovenal het feit dat ik stilaan een klein plekje in dat alles heb gevonden. Ik hou ervan iets nieuws te doen, me elke dag te verwonderen over hoe mooi dit deel van de wereld is. Om een compleet nieuwe taal te leren, en te merken dat die langzaam maar zeker beter en beter wordt. Ik kan er maar niet genoeg van krijgen om deze cultuur te ontdekken, gelijkenissen en verschillen met de onze te vinden, en me af te vragen waar het eigenlijk beter leven is. En als ik dan toch eens een moeilijk moment heb – want ja, die zijn er uiteraard ook, als ik zie dat heel mijn vriendenkring samen hun eerste 'kotweek' beleeft en ik daar buiten sta, daar geen deel van kan uitmaken, als ik weet dat mijn zus binnenkort haar eerste kindje krijgt en ik dat als 'nonkel' niet ga kunnen meemaken, probeer ik het nogmaals tot mezelf te laten doordringen: dit is mijn jaar, de twaalf maanden waar ik binnen vijftig jaar nog steeds niet over ga kunnen zwijgen. De tijd van mijn leven.
Bon, genoeg 'samengevat', wat jullie hoogstwaarschijnlijk meer interesseert, is wat ik de afgelopen week zoal uitgestoken heb. Aangezien mijn vorig berichtje tot zondagavond ging, begin ik logischerwijs bij maandagochtend. Zoals gewoonlijk startte mijn dag met de gebruikelijkse 'morning chat' met mijn opa, waarna ik snel mijn mails checkte in de fotostudio en vervolgens op de bus sprong richting universiteit. Daar kwam ik Ida tegen in de cafetaria, die net zoals mij om één uur richting de 'Ciencias Politicas' faculteit zou gaan voor onze les 'Opinion Publica'. Na een anderhalf uurtje over vanalles en nog wat gepraat te hebben – inclusief haar reisplannen en de Spaanse werkwoorden op -ir in de imperfecto – besloten we dan maar richting onze aula te vertrekken. Het was vijf voor één, zodat we perfect op tijd in de les zouden zitten. Jammer genoeg waren wij – zoals gewoonlijk – klaarblijkelijk de enigen die er zo over dachten. Om kwart na één kwamen de eerste andere studenten binnengestrompeld, maar het was wachten tot twintig voor twee (nogmaals: zoals gewoonlijk) tot 'Alejandro' (vraag mij niet wat zijn achternaam is, hier in Mexico worden leerkrachten en professoren altijd met hun voornaam aangesproken) eindelijk arriveerde. Op zijn gemakje sloot hij zijn computer aan, startte zijn powerpoint en begon hij eindelijk met de les. Die lessen zijn overigens erg interessant. Normaalgezien wordt er heel wat gediscussieerd, maar er worden ook heel interessante uiteenzettingen gegeven over de politieke situatie in Mexico. Daarnaast behandelden we tot nu toe ook situaties waarin het volk schijnbaar hun mening zou gegeven hebben. In realiteit blijkt echter dat die meningen door heel wat factoren beïnvloed kunnen worden, en dat bood ons genoeg stof om het de afgelopen drie lessen over te hebben.
Rond vijf uur stond ons zoals gewoonlijk weer een les Spaans te wachten. Die lessen vallen ook best wel mee, sinds ik van niveau veranderd ben zijn die heel wat leerrijker aangezien we nu echt nuttige dingen zien: de werkwoordstijden, veel verschillende uitdrukkingen en heel wat woordenschat (het irritante aan de taal is dat er niet alleen enorm veel synoniemen zijn, maar ook dat één woord gigantisch veel betekenissen kan hebben).
Dinsdagochtend had ik fotografie. Die lessen blijven geweldig, hoewel we nu al enkele weken gewoon ontwikkelen en foto's afdrukken in de doka. Ik vind dat echter geweldig, en zou dat gerust een heel jaar kunnen blijven doen. Het 'imprimir' in de doka begint stilaan ook erg vlot te gaan, en dat is niet vanzelfsprekend omdat het best wel ingewikkeld is (moeilijker dan het ontwikkelen van de negatieven). Zo moet je eerst testen hoeveel licht je al dan niet mag geven, en daarnaast bestaat er ook een techniek die ik nu toch al een paar keer heb uitgeprobeerd, zijnde 'push and pull', zoals dat in photoshop ook bestaat. Dat betekent dat je het licht op sommige plaatsen afdekt, zodat de foto op daar waar minder licht valt lichter wordt. Hierdoor kan je een landschap bijvoorbeeld veel dramatischer doen overkomen, door ervoor te zorgen dat de wolken dreigender en donkerder zijn dan de voorgrond. In Photoshop is dat gewoon even met wat niveaus schuiven, in de doka is het heuse handenarbeid.
Om twee uur kwam Elvia ons ophalen, samen met iemand uit Noorwegen, Marthe. Zij werkte voor AFS, was zelf naar Amerika geweest en had ook een jaar in Spanje gewoond waardoor haar Spaans vrij goed was. Samen zouden we naar 'Tejupilco' gaan, een dorpje op drie uur rijden van Toluca waar we de begrafenis van Elvia's 'conpadre' zouden bijwonen. Met 'conpadre' bedoelt men hier dat Elvia de meter is van één van de kinderen van de man in kwestie, die negen dagen eerder gestorven was. Rond half zes arriveerden we in Tejupilco, volgens Elvia 'otro Mexico'. En dat bleek inderdaad het geval te zijn: Tejupilco is een erg pittoresk dorpje waar men bijvoorbeeld nog dagelijks massaal 'loteria' speelt. Dat is de Mexicaanse 'Bingo-varriant', maar dan met prentjes in plaats van met getallen (foto's: zie onder). Om zeven uur vertrokken we richting het plaatselijke kerkje, waar het eerste deel van de herdenking (de eigenlijke begrafenis had er een week eerder plaatsgevonden) zich voltrok. We wisten echter nog niet wat ons te wachten stond, want na de viering gingen we naar het huis van de gestorven man waar er op straat een tweede viering zou plaatsvinden. Die duurde maar liefst drie uur. Drie uur waarin de 'dode' geen enkele keer echt aangehaald werd. Alles draaide om Jezus en God, in de ogen van de Mexicanen de normaalste zaak van de wereld aangezien zij wouden dat hun dierbare hartelijk onthaald werd in de hemel. Wat een ongelooflijk verschil in cultuur! Terwijl een begrafenis in België hier meer draait om het afscheid nemen van de overledene, om het oprakelen van anekdotes of herinneringen, bleek het hier meer om een ophemeling van het geloof te gaan. Iedereen – behalve Marthe, Vadim en ik – leek dit echter als de normaalste zaak van de wereld te zien, zodat we gedurende drie uur braaf luisterden en toekeken.
We brachten de nacht door in Tejupilco, en de volgende ochtend vertrokken we rond zeven uur terug richting Toluca. Daar kwamen we rond tien uur 's ochtends aan, en ging ik richting studio. Ik nam daar een douche (de studio is tevens het ouderlijk huis van mijn vader), iets wat in mijn ogen de normaalste zaak van de wereld was, maar wat achteraf toch nog een vreemd staartje kreeg. Toen ik 's avonds mijn moeder zag, vertelde zij me hoe uitzonderlijk het was dat ik er had mogen douchen van mijn grootvader, aangezien ons ander huis op vijfhonderd meter ligt. Blijkt dat ik best wel in goede aarde gevallen ben bij 'Don Juvencio', en dat ik dus van geluk mag spreken. De rest van mijn dagje was zoals altijd: les Opinion Publica (die weeral om twintig voor twee in plaats van om één uur begon), en 's avonds het Spaans.
En dat brengt me bij vandaag, donderdag 30 september 2010. Om elf uur had ik les fotografie. Ik ontwikkelde mijn laatste filmrolletje, en na afloop kreeg ik van Martin, mijn professor een boekje met alle vakken die ik in de 'Ciencias Politicas' faculteit kan doen. Ik wil kost wat kost nog wat andere dingen vinden, omdat ik acht uur les echt te weinig vind (ik moet echter opletten omdat ik binnenkort ook de Franse lessen ga beginnen geven, en daar zal ik hoogstwaarschijnlijk ook acht uur per week zoet mee zijn). 's Middags ging ik terug richting Toluca centrum, om de gebruikelijke scheut Tequila die mijn vader dagelijks met zijn broer en papa drinkt te mogen degusteren en om vervolgens bij mijn andere grootouders te gaan eten. Na een aangename les Spaans keerde ik zoals gebruikelijk terug richting ons ander huis, waar ik nu dit berichtje aan het typen ben en zonet besloten heb het voor bekeken te houden. Ik geef jullie nog de foto's mee die ik vandaag ontwikkelde, wens jullie een stralende ochtend toe en kruip er zelf eens in.
Groetjes,
Klaas
PS. vanaf vandaag kan je al de foto's die ik tot nu toe in Mexico genomen heb, of het komende jaar nog zal nemen hier vinden.
Coole reeks
BeantwoordenVerwijderen