Eerste dag universiteit

Hola,

Zoals jullie in de titel reeds konden lezen, zit mijn eerste dag universiteit erop. Ik heb alleen op dinsdag en donderdag les fotografie (en vrijdag moet ik niet eens op de universiteit zijn), maar Vadim en ik moeten naast onze lessen Spaans en fotografie (in Vadims geval ecologische wetenschappen, hij gaat meewerken aan een project om een soort park te ontwerpen, en daarbij vooral te letten op de ecologische en functionele aspecten) ook lessen Frans voor de studenten voorbereiden (je kan het al raden, het niveau is - net zoals op de middelbare scholen - niet bijster hoog). Ik ben daar vandaag aan begonnen, maar naast de lessen voorbereiden, zullen we er ook een aantal moeten geven. De bedoeling van het eerste onderwerp is dat de studenten een tekst krijgen over 'Les inconnus' (een groep stand-up comedians uit Frankrijk), en dat ze vervolgens een hoop grammaticale en inhoudelijke vragen krijgen over vetgedrukte woorden uit de tekst. Gelukkig dat ik Vadim heb, want zelfs na drie maanden zitten sommige grammaticale regels toch al ver in mijn achterhoofd, hoewel mijn Frans spreken er alleen maar op vooruit is gegaan (zeker aangezien ik de eerste dagen veel Frans met Vadim heb gepraat). Na de tekst behandeld te hebben, zullen we de studenten een aantal sketches van het gezelschap tonen. Ik zie het als een voordeel dat ik mijn Frans kan blijven onderhouden, zodat ik het niet verlies terwijl ik Spaans leer. Ik ga morgen echter wel eens vragen of ik het complete lessenaanbod van de universiteit kan bekijken, aangezien ik toch graag nog iets anders zou bijstuderen. Ik ga er van profiteren om alle dingen te studeren die ik in België nooit zal kunnen doen, wegens tijdgebrek of andere externe factoren.

Rond de middag heb ik dan mijn professor fotografie ontmoet. Zijn naam is Martin (zelfs op de universiteit kan je de professoren met hun voornaam aanspreken), en hij leek op het eerste gezicht heel sympathiek. Hij sprak wel een mondje Engels, maar wou precies echt wel zijn best doen om aan mijn Spaans te werken. Martin is een van de beste vrienden van mijn vader (de fotografen in Toluca vormen een select groepje, die ook verre reizen door Latijns-Amerika maken om te gaan fotograferen). Morgen heb ik dus mijn eerste les fotografie, en ik kijk er best wel naar uit. Mijn papa heeft mij een analoge camera (voor de leken: met filmrolletjes) geleend, aangezien we morgen met zwart-witte analoge fotografie beginnen. Dat betekent ook zelf ontwikkelen in de donkere kamer, iets waar ik echt zin in heb aangezien ik dat al heel mijn leven wil kunnen er nog nooit de kans toe had.

In de namiddag (van 5 tot 7) had ik dan de les Spaans. Ik moet eerlijk zeggen dat het niveau me toch wel wat te laag was, hoewel er wel een hele hoop leuke mensen (allemaal buitenlanders wel te verstaan, bijna allemaal van Rotary) bijzitten. Chance dat ik mijn laptop meehad (om nota's te maken) en dat ik als 'professor van de universiteit' toegang heb tot het draadloos netwerk, zodat ik - terwijl de anderen de persoonlijke voornaamwoorden leerden - wat werkwoordsvervoegingen kon bekijken. Iets anders kon ik niet doen, aangezien websites als youtube en facebook geblokkeerd zijn in mijn faculteit. Over het Spaans: het begint stilaan een beetje te vlotten, ik versta toch al heel wat, en als ik alleen ben met mijn moeder (en dus Spaans moet praten), begint het toch echt wel te vlotten, hoewel ik er wel eerst moet 'inkomen'.

Gisteren ben ik dus - zoals jullie waarschijnlijk wel gelezen hebben in mijn vorige post - om half zes 's ochtends opgestaan om met mijn papa foto's te gaan maken in een archeologische site, een vijftigtal kilometer buiten de stad. Dat vroege opstaan in combinatie met het laat gaan slapen van de dag voordien, zorgde ervoor dat ik mij gisteren niet geweldig voelde (de avond ervoor had ik met mijn papa de film 'Frida' gezien, een biografische film over de Mexicaanse vrouw 'Frida Kahlo', die prachtige schilderijen heeft gemaakt. Ongelooflijk mooie film trouwens). De naam van de archeologische site herinner ik mij niet juist meer, maar het was echt wel de moeite. Prachtige omgeving, een heel mooi stuk natuur met schitterende uitzichten op een paar bergen in de omgeving, en twee 'piramides' gebouwd door de Azteken: één diende als begraafplaats, de ander als tempel voor hun zonnegod. Jammer dat het weer wat tegenviel - veel wolken, en het had 's nachts vreselijk geregend, mijn schoenen waren maw doorweekt met erg koude voeten tot gevolg. Toen we de berg afkwamen en in het plaatselijke dorpje terug in de auto wouden stappen, bood mijn vader mij een 'Mexicaans ontbijt' aan. In Mexico heb je overal op straat eetstandjes, en op zondag is het de gewoonte dat de Mexicanen 's morgens zwaar eten. Dat wil zeggen dat ik om negen uur 's ochtends kippensoep (en het begrip 'kippensoep' wordt hier erg letterlijk genomen: er zwemmen echt hele brokken kip in de soep, maar daarover hoor je mij niet klagen) en taco's met lamsvlees heb gegeten, met 'una cerveza' om alles door te spoelen. Mijn vader is 'een artiest' (hij houdt zich niet alleen met studiofotografie bezig, maar doet ook heel vreemde, maar mooie dingen met grote afdrukken van zijn foto's, hij maakt er in zekere zin halve schilderijen van), en is dus een rasechte 'bonvivant'.

In de namiddag was het hier familiefeest ter gelegenheid van de 73e verjaardag van mijn grootmoeder, en daar heb ik me echt wel goed geamuseerd, hoewel ik echt wel vreselijk moe was gezien mijn gebrek aan slaap. Er werd - zoals op elk Mexicaans familiefeest - weer heel wat afgedanst (en ik werd daar ook in meegesleurd, maar meestal deed ik dan alsof ik ijverig foto's aan het maken was), maar ook heel gezellig gepraat, gedronken en gegeten. Vadim en zijn Mexicaanse broer Felipe waren ook uitgenodigd, en heel wat mensen waren erg geïnteresseerd in België. Aangezien hun Engels vaak al even slecht was als dat van mijn moeder, betekende dat dus dat we in gebrekkig Spaans moesten zien duidelijk te maken hoe het er in bijvoorbeeld Brussel of Brugge (de twee steden die men in Mexico kent) aan toe gaat. Vooral mijn oma was heel geïnteresseerd, ik heb voor haar zelfs Meise opgezocht op Google Earth, en kon haar dus ons huis en tuin tonen. Hun mond viel open bij het zien van de tuin, want in Mexico - vooral in de stad - kent men echt geen grote tuinen (over tuinen gesproken: ik heb daarstraks meegeholpen om het gras af te doen, omdat de tuinen hier dusdanig klein zijn, doet men dat met een grasmaaiertje waar wij enkel het gras in de moeilijke, nauwe hoekjes mee afmaaien, dat was maw geen eenvoudige opdracht). Ook mijn kleine neefjes en nichtjes waren erg schattig, en probeerden mij zelfs wat Spaanse woordjes aan te leren.

Ik heb ondertussen gehoord dat de eerste echte zware opgave van het chirojaar met succes voltooid is (de barbecue in de Landbeekstraat), en dat toverde toch even een glimlach op mijn gezicht. Ik hoop dat de rest van het jaar even vlot verloopt, ondanks het kleine leidingstekort. Wacht maar tot ik terugben!

Ik houd het voor vandaag weer voor bekeken, dankuwel voor de interesse en tot de volgende! (hoogstwaarschijnlijk zal dat morgen zijn, aangezien ik toch wel het een en ander over de fotografieles zal kunnen vertellen)

Hasta mañana,

Klaas