Gisterenavond ben ik met mijn zus naar mijn eerste 'Mexicaanse fiesta' geweest. Er waren een hele hoop jongens van haar school - die ik dus ook een beetje kende - die door de alcohol ineens een pak socialer en opener waren tegenover mij, en hun best deden om mij het volledige Spaanse scheldwoordenjargon aan te leren. In wezen was het verschil met een Belgisch feestje niet zo groot. Er speelden een bandje (banda muziek), er werd heel wat gepraat en gelachen, maar misschien ook wel wat meer gedanst dan in België. Vadir (de andere Belg in Toluca) en zijn gastbroer waren er ook, en dat maakte het allemaal wel een beetje gemakkelijker. Ik vraag me af of ik met Vadir Frans zou moeten blijven praten (hij komt uit Luik), of toch pogingen zou moeten doen om Spaans met hem te spreken. Ik heb alleen maar schrik dat ik op het einde van het jaar mijn Frans zal kwijt zijn als ik het niet enigzins onderhoud, en dat het een mix van Spaanse en Franse (werk)woorden zal geworden zijn (zoals bij Caroline, mijn zus die een jaar naar Costa Rica ging). Uiteindelijk zijn er zoveel mensen waar ik Spaans mee zal moeten spreken, dat ik me afvraag of het kwaad kan om met één iemand mijn Frans wat te onderhouden. Ik zal wel zien hoe het loopt, maar hij gaat hoogstwaarschijnlijk de persoon zijn waar ik het meeste mee zal optrekken, aangezien hij ook naar de universiteit gaat gaan en onze moeders elkaar goed kennen.
Vanochtend kon ik dan eindelijk nog eens uitslapen, in tegenstelling tot Andrea, die om zeven uur op school moest zijn voor de wekelijkse zwemles (tot elf uur, maar het is toch ongelooflijk hoeveel uren ze hier op school moeten doorbrengen en vooral hoe het eigenlijk allemaal veel efficiënter zou kunnen verlopen). Heb mij daarstraks zelfs nog eens een 'Belgisch' ontbijt gemaakt, nl. een goede portie spiegeleieren, want de dagelijkse toast met avocado en kaas uit Yucatan begon ik stilaan toch een beetje beu te worden. Al bij al valt het eten heel goed mee, hoewel mijn moeder wel heel hard haar best doet om mijn darmsysteem niet onmiddelijk naar de knoppen te helpen (wat betreft pikante gerechten etc.). Ik denk dat ik zelfs meer fruit eet dan in België (elke ochtend een bord met allerlei stukken fruit, en 's avonds meestal ook iets gelijkaardigs).
Ik ben weer uitverteld, ik wacht nog steeds op een telefoontje van ma en pa Goethals, maar dat blijkt maar niet te komen. Straks moet ik naar de universiteit om mijn inschrijvingsgeld te gaan betalen (rond de 3000 pesos - dus ik moet eerst nog naar de bank, dat wordt ook weer een avontuur). Vanavond staat er me nog een Mexicaanse fiesta te wachten, maar dan met Vadir en zijn broer, en morgen is het de verjaardag van mijn 'oma'. Hier thuis zal het dan hoogstwaarschijnlijk ook wel ambiance zijn, maar 's avonds gaan we naar de voetbal met Andrea, Felipe (Vadirs broer) en Vadir (Deportivo Toluca, oftewel 'los diablos rojos de Toluca', die naam is afkomstig van - hoe raad je het - de Rode Duivels van België, die hier in '86 tijdens het WK hun thuisbasis hadden en hier zelfs een weeshuis oprichtten. Heel Toluca supportert nog steeds voor België tijdens de WK's, niet zo vaak maw aangezien België en WK's geen geslaagde combinatie is).
Ik kan ondertussen terugblikken op een eerste geslaagde week in Mexico, ik hoop dat er nog veel mogen komen en dat het allemaal nog beter wordt. Hasta la vista!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten